Luc 23: 47 Luc 23: 47
Goede Vrijdag 2019 De Passio volgens Lucas en overdenking Lucas 23:47 “Waarlijk deze was een Rechtvaardige”



A      Is dit niet de opgave van ieder mens:
God liefhebben, vertrouwen, dienen
Je naaste liefhebben, helpen, troosten, vergeven
Dat is het grote gebod
Dit is onze roeping, onze bestemming.
En wie zo doet - van harte, niet berekenend -
die heet een rechtvaardige.


Gevormd door de bijbel, de kerk, het voorbeeld van Jezus
weten we dat het zo moet.
Diep van binnen voelen we het aan als de waarheid over ons leven:
God en je naaste…
Als we heel eerlijk zijn voor onszelf
en goed luisteren naar wat er leeft in ons hart
weten we: hier komt het op aan:
God en je naaste…altijd en overal.



Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan:
Ga er maar aan staan:
God liefhebben?

in voorspoed schiet er gemakkelijk bij in
in tegenspoed brengen we het moeilijk op
bij ziekte of verdriet komen de protesten, de vragen, de verwijten…
en soms blijven we daarin hangen
Komen we niet meer zover dat we een moeilijke weg
gaan samen met God.


En je naaste liefhebben?
als het je vrienden zijn is er geen kunst aan
Maar je hebt ook met buren, met collega’s te maken
die je misschien niet zo liggen
En die onbekende die op je weg komt?
een vluchteling, een dakloze?
Dan komen de uitvluchten: geen tijd
En de slimme vragen: wie is mijn naaste eigenlijk?


De lat ligt hoog, te hoog
Dat grote gebod is teveel gevraagd.
En het irriteert ons als we eraan herinnerd worden.



B      Dat grote gebod komt van Jezus
Zo vatte hij al de aanwijzingen in de bijbel samen:
heb God lief en je naaste als jezelf.


Bij hem bleef het niet woorden.
Hij maakte het waar.
Telkens weer is hij te vinden in de synagoge bezig met de Bijbel
en in de tempel op de grote feestdagen
en in de stilte om te bidden
Hij leeft in een volkomen vertrouwen op God
die hij Abba, Vader noemt.
Zo heeft hij God lief


Telkens weer is hij te vinden bij de mensen:
juist bij hen die er uit liggen:
de hoeren, de tollenaars, de bezetenen, de melaatsen
voor wie niemand een naaste wilde zijn…
hij ziet naar ze om.
Zo heeft hij de mensen lief


Dat gaat irriteren…
We willen wel tot op zekere hoogte
God geloven en goed zijn voor de mensen
Maar zo radicaal als Jezus doet…dat gaat te ver…


En vandaag zien we waar die irritatie op uitloopt:
Jezus komt alleen te staan:
Judas verraadt hem voor een handvol geld
Petrus is bang voor zijn eigen hachje en laat hem in de steek
de priesters moeten hem niet
Pilatus en Herodes buigen het recht om de lieve vrede
en een opgezweept volk roept: kruis hem, weg met hem.
Zou u, zou ik anders hebben gedaan,
als we toen daar waren geweest?


En de edelste mens die ooit geleefd heeft
die alleen maar wilde genezen en helpen
die alleen maar iedereen met God wilde bereiken
hij eindigt op een kruis
Zo irriteert het ons als iemand echt ernst maakt met dat grote gebod.
Wat hij zegt en hoe hij doet dat kan toch niet waar zijn?
Waar blijven we als we moeten vergeven 70 maal 7 keer?
Waar blijven we als we onbezorgd bij de dag gaan leven
als de vogelen des hemels en de bloemen des velds?

Het is de stem van de angst die de overhand krijgt.
De angst om onszelf te verliezen.


C      Jezus heeft niet zomaar wat gezegd
toen hij ons het grote gebod gaf.
Hij geloofde er zelf heilig in.
Hij ging ervoor…een leven lang…koste wat kost


En toen de iritatie uitgroeide tot verzet
en tot vijandschap is hij niet van koers veranderd
Bewust is hij de weg naar Jeruzalem gegaan.
Hij wist heel best wat daar op hem wachtte:
Getsemaneh, een schijnproces, Golgotha, de dood.
Jezus wil er wel voor weg - wij hoorden zijn gebed -
maar niet door zichzelf ontrouw te worden
door te verraden alles wat hem heilig is.
Daarom kan deze beker hem niet voorbij gaan.


Jezus laat zich niet regeren door angst en zelfbehoud
Hij laat zich bepalen door zijn (en onze) roeping
God en de mensen lief te hebben.
Dan moet het wel zo lopen dat Jezus eindigt op een kruis.


En zelfs dan, aan het kruis
als iedereen hem in de steek laat
als zelfs God zich verbergt en de zon verduisterd wordt
dan nog blijft Jezus bij het grote gebod:


Hij verwenst dan niet zijn vijanden, de soldaten, de beulen
Maar bidt voor ze:
vergeef het hun, ze weten niet wat ze doen

en tot die naast hem hangt zegt hij:
heden zul je met mij in het paradijs zijn
Hij heeft zijn naasten lief tot het bittere eind


Hij vervloekt dan niet zijn leven, zijn God
maar eindigt met
Vader in uw handen beveel ik mijn geest
Hij heeft God lief tot in de dood.


Deze dood past helemaal bij Jezus
het is hem niet uit de hand gelopen
Hij wilde het grote gebod vervullen
En dat heeft hij gedaan…koste wat kost
Daarom zegt de hoofdman: deze mens is een rechtvaardige.




D      Wat doet deze geschiedenis met u en mij?


Misschien is het eerste wel
dat wij schrikken van het geweld dat Jezus over zich heen krijgt.
Schuilt dat in ons?
Komt dat naar buiten als Jezus / of een andere rechtvaardige!

ons aan het het grote gebod herinnert en het voorleeft?
Is die angst in ons zo machtig?
Dat zelfbehoud in ons zo sterk?

Kan het zo met ons op de loop gaan?
Ik vertrouw me zelf niet meer, na deze geschiedenis.


Wat kan die angst wegnemen en vertrouwen wekken?
Wat kan dat zelfbehoud doen omslaan in overgave?



Daarvoor is het nodig dat wij op Jezus letten.
Hoe hij ons heeft opgezocht
en heeft gesproken van geloof, van hoop en liefde
Hoe hij dat heeft voorgedaan
En heeft volgehouden tegen al ons geweld in.


Dan komen wij een liefde op het spoor
zo groots: zuiver en puur, krachtig en sterk
het is de liefde van God.


En wie gelooft ontvangt die liefde
en een beetje van die angst maakt plaats voor vertrouwen
en een beetje van dat zelfbehoud maakt plaats voor overgave
En stukje bij beetje kunnen we daarin groeien
en toenemen in geloof, hoop en liefde.


Zo worden wij andere mensen: door de liefde van God in Jezus.
Van mensen die de weg kwijt zijn
en vol geweld zitten maakt Hij nieuwe mensen.


Om dat te bereiken is Jezus zijn weg tot het einde gegaan.
Heeft zichzelf als offer gegeven
niet om God te veranderen, maar om ons tot liefde te bewegen.
God is het die ons door Jezus verandert, die ons voor zich inneemt
die ons met zich verzoent.


En met de hoofdman onder het kruis loven en danken ook wij onze God
waarlijk deze mens Jezus was de rechtvaardige.
AMEN
 
terug