Dat is het thema voor de veertigdagentijd 2022 in de PKN. Op de site van de landelijke kerk vinden we deze toelichting: ‘Alles komt goed!’. Dat kan gemakkelijk klinken, en voor veel mensen op deze wereld is het misschien moeilijk te geloven. Tegelijk kunnen het ook woorden van hoop zijn, want God belooft ons een nieuwe wereld zonder pijn en verdriet. Hij vraagt ons om daar nu al iets van te laten zien: door de zieken te verzorgen, de armen eten te geven en de vluchtelingen onderdak te bieden. Door er voor elkaar te zijn, geven we de hoop van Pasen door, in het geloof dat alles goedkomt. De vergaderopening bij dit thema stelt voor Opb 21 te lezen.

Ik vind het thema ongelukkig gekozen. Als ik tegen mijn kind zeg 'alles komt goed' dan bedoel ik dat ik er alles aan zal doen om hem te helpen. En dan sla ik mijn armen stevig om hem heen om te onderstrepen dat ik het meen en er echt voor hem of haar ben. Ik bedoel dan niet, dat het  na dit leven nog eens goed zal komen. Dat is toch helemaal niet het goede dat we bedoelen als we zeggen 'alles komt goed'? Waarom gekozen voor woorden die direct al op het verkeerde been zetten?

Zeg liever wat je bedoelt: Het komt op deze wereld helaas niet meer goed. We gaan er allemaal aan. Het klimaat, de armoede, het oorlogsgeweld, de corruptie, het onrecht enz groeit ons boven het hoofd. Deze wereld gaat voorbij. Goddank komt er een nieuwe. Dat is ook de bijbelse boodschap van het einde der tijden en de wederkomst.

Gelukkig vraagt de bijbel ons niet optimistisch te zijn over onszelf en te geloven dat we als mensheid geleidelijk aan vooruitgaan en zelf de nieuwe aarde realiseren waarop alles goed is. Dat naieve optimisme is door de geschiedenis en door wat er nu in Oekraïne gebeurt toch wel volstrekt ongeloofwaardig geworden. De enige hoop die ons rest is op God en zijn belofte van een nieuwe schepping.

Die hoop hangt wel aan een dun draadje. Die zit vast op het lijden en sterven van Jezus en zijn opstanding ten derde dage. Daaruit maken we op dat God trouw is en over de macht beschikt om uit het niets van dood en graf een nieuwe mens, uit het niets van verwoesting en ondergang een nieuwe hemel en een nieuwe aarde te voorschijn te roepen.

Je moet misschien een beetje dwaas zijn om dat te geloven en daarnaar uit te zien. Maar wie zo gek zijn, hoeven in elk geval niet te kiezen tussen het onnozele optimisme aan de ene en het sombere pessismisme aan de andere kant. Die leven daaraan voorbij. Die proberen voor God en voor elkaar te doen wat ze kunnen. In het besef dat het onvoldoende is. In het besef dat het desondanks belangrijk is. Men hoeft niet te hopen om iets te ondernemen, noch te slagen om te volharden. (Willem van Oranje).  Zie ook preek Ex 2