De volgende dag zit meneer de Visser er opnieuw. Maar nu heeft hij een bootje bij zich. Dat laat hij daar liggen en in de loop van het jaar vaart hij geregeld uit om drenkelingen naar de kant te halen.

Na een jaar houdt meneer de Visser een geldinzamelingsactie: hij wil een overdekte stalling voor zijn bootje met een steiger naar de zee. Het hele dorp vindt het een goed plan. Het geld komt vlot op tafel. En niet veel later is er aan het strand een echte reddingspost, met een telefoon, toilet en een zaaltje om te schuilen als het buiten regent.

Na nog een paar jaar hebben stalling en bootje groot onderhoud nodig. Als meneer de Visser dat met zijn vrienden in het dorp bespreekt, besluit men dat er een bestuur zal komen dat de verantwoording krijgt voor boot en gebouw. Dan kan meneeer de Visser zich richten op zijn kerntaak: strandwacht zijn en af en toe een drenkeling opvissen.

In de jaren die volgen doet meneer de Visser zijn goede werk. Ook het bestuur zit niet stil. Ze hebben een visie: om inkomsten te genereren moet de reddingspost een populaire plaats voor strandfeesten, barbeques, bruiloften en partijen worden. Dat gebeurt. Het hele dorp weet de weg naar de reddingspost te vinden. De inkomsten worden gebruikt om de reddingspost van extra zaalruimte te voorzien, een moderne geluidsinstallatie, sfeerverlichting en nog veel meer.

Op een dag meldt meneer de Visser zich bij het bestuur. Hij vraagt om een nieuwe boot omdat de oude versleten is. Het bestuur is onaangenaam verrast. Ze hebben opnieuw uitbreidingsplannen voor de reddingspost: er zal een maritiem museum aan toegevoegd worden. De aanvraag wordt geweigerd. Het geld is er wel, maar niet voor meneer de Visser. Zijn reddingsbootje past niet in de nieuwe visie (amusements-centrum) van het bestuur.

Teleurgesteld verlaat meneer de Visser de bespreking. Wat hij al langer voelde aankomen, dat was nu gebeurd. Hij merkt aan alles dat de opstelling van de stichting niet meer zou veranderen. Bezwaar maken zou veel energie kosten en nergens toe leiden. Zijn conclusie: ik begin maar gewoon over nieuw.

De volgende dag zagen de dorpelingen hoe meneer de Visser niet ver van het amusementscentrum een steigertje bouwde, een nieuwe boot aanmeerde en zijn hengel over de zee uitwierp.

zie ook: het kerkgebouw en stadskerk en praktijkervaringen

Dit artikel is onderdeel van een verslag dat ik maakte nav een cursus ‘gebruik van het historische kerkgebouw’ in mei 2022. Ook aangeboden aan de AK en geagendeerd voor de bespreking van 30 mei 2022.